زان یار دلنوازم شکریست با شکایت ----- گر نکته دان عشقی خوش بشنو این حکایت

 بی مزد بود و منت هر خدمتی که کردم ----- یا رب مباد کس را مخدوم بی عنایت

 رندان تشنه لب را آبی نمیدهد کس ----- گویی ولی شناسان رفتند از این ولایت

 در این شب سیاهم گم گشت راه مقصود ----- از گوشه ایی برون آی ای کوکب هدایت

 از هر طرف که رفتم جز وحشتم نیفزود ----- زنهار ازین بیابان وین راه بی نهایت

 این راهرا نهایت صورت کجا توان بست ----- کش صد هزار منزل بیشست در بدایت

 در زلف چون کمندش ای دل مپیچ کانجا ----- سرها بریده بینی بی جرم و بی جنایت

 چشمت بغمزه ما را خون خورد و می پسندی ----- جانا روا نباشد خونریز را حمایت

 ای آفتاب خوبان میجوشد اندرونم ----- یکساعتم بگنجان در سایه عنایت

 هر چند بردی آبم روی از درت نتابم ----- جور از حبیب خوشتر کز مدعی رعایت

 عشقت رسد بفریاد ار خود بسان حافظ ----- قران ز بر بخوانی در چارده روایت

 غزل از خواجه شمس الدین محمد حافظ شیرازی شاعر بزرگ غزلسرای ایران زمین

درود و صد درود بر روان پاک و بلندش