ای بیخبر بکوش که صاحب خبر شوی ----- تا راهرو نباشی کی راهبر شوی

 دست از مس وجود چو مردان ره بشوی ----- تا کیمیای عشق بیابی و زر شوی

 در مکتب حقایق پیش ادیب عشق ----- هان ای پسر بکوش که روزی پدر شوی

 خواب و خورت ز مرتبه خویش دور کرد ----- آنگه رسی بخویش که بیخواب و خور شوی

 گر نور عشق حق بدل و جانت اوفتد ----- بالله کز آفتاب فلک خوبتر شوی

 یکدم غریق بحر خدا شو گمان مبر ----- کز آب هفت بحر بیک موی تر شوی

 از پای تا سرت همه نور خدا شود ----- در راه ذوالجلال چو بی پا و سر شوی

 وجه خدا اگر شودت منظر نظر ----- زین پس شکی نماند که صاحب نظر شوی

 بنیاد هستی تو چو زیر و زبر شود ----- در دل مدار هیچ که زیر و زبر شوی

 گر در سرت هوای وصالست حافظا ----- باید که خاک در گه اهل هنر شوی

غزل از خواجه شمس الدین محمد حافظ شیرازی شاعر بزرگ غزلسرای ایران زمین

درود و صد درود بر روان پاک و بلندش